Choroby zastawek serca.

              CHOROBY NARZĄDÓW KRWIOBIEGU CHOROBY SERCA I NACZYŃ

KRWIONOŚNYCH - ZASTAWKI

Choroby serca i biorący w nim początek naczyń krwionośnych mają ze względu na ważne znaczenie tych narządów najcięższe następstwa dla całego organizmu. Ponieważ mięsień sercowy jest jakby pompa, tłocząca krew - sok odżywczy całego organizmu – przez tętnice, zasilające na wzór rozgałęzionego systemu rur wszystkie tkanki ludzkiego organizmu. Jak zbudowane jest serce, każdy może zobaczyć szukając w internecie.

W skrócie : serce składa się z dwóch oddzielnych komór i dwóch oddzielnych przedsionków. Pomiędzy przedsionkami a komorami znajdują się zastawki, zajmujące się regulacją dopływowi i odpływowi strumienia krwi. Oprócz nich znajdują się jeszcze dodatkowo dwie zastawki u otworów, wiodących z komór sercowych do tętnic. Tyle zapamiętałem z wykładu Prof. Z. Religi.

Prawidłowość obiegu krwi zależy od sprawności zastawek sercowych. W razie utracenia ich sprawności tracą one zdolność do szczelnego zamykania, czego następstwem są ciężkie zaburzenia krwiobiegu. Może to występować w dwóch przypadkach; wskutek ich zwężenia lub gdy zastawki się nie domykają. Oba te rodzaje zaburzeń są następstwem chorób lub wady serca. Może to być na wskutek tworzenia się wałkowatych złogów umiejscowionych na brzegach zastawek, co skutkuje ich zwężeniem, natomiast niesprawność w domykaniu może być wywołaną rozszerzeniem serca, wobec czego zastawki stają się niewystarczające.

Przy zwężeniu otworów zazwyczaj ma miejsce zrośnięcie płatków zastawek, lub zgrubienie i skrócenie strun ścięgnistych oraz powstanie bliznowatego pierścienia w miejscu przepływu zastawek, tamującego wskutek swej sztywności przepływ krwi.

Jeżeli zaś przeszkoda ta znajduje się u przejścia z przedsionka do komory, a więc u jednego z płatków zastawek, to wejście krwi do komory ulega zahamowaniu; jeżeli jednak znajduje się ona u zastawek wyjścia tętnic to zahamowaniu ulega wypływ krwi.

Jeżeli jedna z zastawek traci zdolność zamykania się, to w chwili gdy powinna się zamknąć dopuszcza cofnięcie się części krwi.

Zależnie od miejsca, w którym znajduje się owe zakłócenie, następuje się przepełnienie krwią bądź przedsionka, bądź komory sercowej.

Pod jednym tylko względem wady te są do siebie podobne: stanowią one poważną przeszkodę dla prądu krwi i powodują zastój w leżącym poza nimi odcinku serca.

Opór wywołany każdą taką wadą zastawek pociąga za sobą znaczne zaburzenia ruchu krwi, gdyby samopomoc natury nie chroniła organizmu od skutków tej wady.

W warunkach normalnych narządy nie zużywają całkowitej swej energii, tak że w razie potrzeby mają do rozporządzenia pewien jej nadmiar. Dzięki temu serce jest w stanie na początku tych zaburzeń obiegu krwi przez mocniejszy skurcz serca przemóc opór. Ale na tym sprawa się nie kończy, gdyż obciążony zwiększony pracą odcinek serca powiększa się odpowiednio do wielkości oporu i trwania zakłócenia.

Toteż przy wadach zastawek głównej tętnicy grubieją ścianki lewej komory, przy wadzie płatka prawej zastawki – prawej komory sercowej.

Dzięki czemu następuje zrównoważenie zaburzenia: wada serca zostaje zrównoważona przez wzmocnienie mięśnia (przerost). Jak długo ten przerost nie rozwinął się jeszcze, albo jeżeli wskutek zwiększenia się wady zastawek, albo też samego mięśnia, sprawność jego słabnie, to występują zaburzenia wyrównawcze, których wielkość zależy od stopnia zastoju krwi.

Zależnie od położenia, chorej zastawki – bądź u przedsionków, bądź też u tętnic – wynik przedsięwziętego przez lekarza badania serca bywa rozmaity.

BADANIE SERCA

Dokładny obraz zachodzących wewnątrz organizmu procesów zawdzięczamy głównie charakterowi tonu serca. Podczas gdy zdrowe serce przy uderzeniach wydaje czysty ton, chore serce wywołuje mniej lub bardziej głośne i przeciągłe szmery. Ucho badającego słyszy wtedy podmuchy, szum i przelewanie się itp., pochodzą one stąd, iż dopływające i odpływające prądy krwi, nie są rozdzielane sprawnie działającymi zastawkami, lecz oba słupy krwi, uderzają się o siebie, wytwarzają wir, który ucho lekarza rozpoznaje jako szmery sercowe.

Niemniej ważną oznaką wady zastawek jest zmiana wielkości serca. Każda wada zastawek prowadzi stopniowo do rozszerzenia serca, któremu zależnie od siedliska choroby ulega prawa lub lewa, lub jednocześnie obie połowy serca. Po jednoczesnym istnieniu szmerów i rozszerzeniu serca, lekarz może rozpoznać wadę serca.

Podczas gdy ta diagnoza ma znaczenie tylko dla lekarza, interesują go objawy choroby. Niektórzy chorzy na wadę serca nie odczuwają przy dostatecznemu zrównoważeniu żadnych dolegliwości, inni zaś doznają, przy najlżejszym wysiłku duszności, bicia i bólu serca, oraz ucisku na głowę.

NA CZY POLEGA DUSZNOŚĆ

Duszność polega przede wszystkim na zastoju w naczyniach krwionośnych płuc, wpływającym ujemnie na wymianę gazów. Z czasem dołącza się do tego przewlekłe zapalenie rozgałęzienia tchawicy, dzięki któremu pęcherzyki płucne ulegają silnemu ściśnieniu i nie napełniają się powietrzem. Na ogół jednak to stadium nie wywołuje uczucia niepokoju lub podrażnienia.

PUCHLINA WODNA

Gdy zapas energii mięśnia sercowego brakuje do przezwyciężenia oporu krwiobiegu. Pod wpływem

panującego w naczyniach krwionośnych silnego naporu, wodne części składowe krwi przenikają poprzez ściany, skupiają się w otaczających tkankach i wywołują objawy, znane pod nazwą puchliny wodnej. Przyłączają się do tego zastoje w innych narządach : wątrobie i nerkach i silnie nabrzmiewają, zwłaszcza wątroba powiększa się i twardnieje, wywierając ze swej strony nacisk na inne narządy wewnętrzne. Wydzielanie moczu zmniejsza się, a niekiedy ustaje całkowicie, w moczu ukazuje się białko. Twarz sinieje a wargi, nos i uszy przechodzą w ciemnoniebieską barwę.

Puls staje się nieregularny, oddech ciężki i połączony z obawą uduszenia.

W bardzo posuniętym okresie zaburzeń wyrównawczych wszystkie jamy ciała napełniają się płynem zastoinowym, tak że ciało potwornie puchnie z trudnością poruszania się.

Stan staje się groźnym, gdy choroba ogarnia samo osierdzie – niektórzy mówią iż „woda doszła do serca” - gdyż serce wtedy ma do zwalczenia nie tylko ciśnienie we własnych przewodach, lecz także nadmiar naporu zewnętrznego.

Mimo tych zatrważających objawów zaburzenia wyrównawcze ustępują zwłaszcza pod wpływem odpowiedniego leczenia. Powtarzają się one wprawdzie od czasu do czasu, jednak chory może przy odpowiednim trybie życia i starannemu oszczędzaniu się dożyć do późnej starości.

INNE PRZYCZYNY.

Nie zawsze jednak proces zapalny wewnętrznych błon sercowych i składających się z tych błon zastawek bywa wyłączną przyczyna wady serca. Może być również wadą wrodzoną, lub pochodzić z czasów zarodkowych rozwoju płodu.

SINICA

Najczęściej występującą formą w ten sposób zapoczątkowanej choroby jest wrodzone zwężenie ujścia tętnicy płuc, połączone zazwyczaj z innymi wadami rozwojowymi. Najbardziej uderzającym objawem tej choroby jest sine zabarwienie warg, nosa i policzków, stąd też pochodzi jej miano sinica. Odbarwieniu ulegają w równej mierze palce rąk i nóg, przyjmując prócz tego kształt zgrubiałych czopów.

Przyczyną, że sinieją wymienione narządy leży w tym, że naczynia krwionośne mają kształt bardzo delikatnych żyłek, w których krew porusza się bardzo powoli i ulega zastojowi.

SKUTKI TEJ CHOROBY

Skutki występują w postaci zemdleń, duszności, do których przyłączają się jeszcze opisane powyżej wady zastawek. Osoby dotknięte wrodzoną wadą serca rzadko dożywają starości.

LECZENIE WADY ZASTAWEK

Bardzo często spotykamy się z twierdzeniem, że leczenie choroby serca słabo rokuje nadzieje, wobec czego należy jej rozwój przeczekać. Bardzo wielu sercowo chorych prowadzi tryb życia, jak gdyby im nic nie dolegało. Uważają oni że powtarzające się zaburzenia wyrównawcze za regularne powracające napady dny i nie zmieniają swych codziennych przyzwyczajeń. Takim chorym rzecz jasna nikt nie pomoże. Serce słabnie, ulega rozszerzeniu, zastawki tracą zdolność pokrywania rozszerzonych otworów i mamy wadę serca. Takie same następstwa miewa przesada w uprawianiu sportu.

INNE ŹRÓDŁA TEJ CHOROBY

Ważnym źródłem wady serca są choroby zakaźne, wśród nich najpierwszym miejscu stoi gościec stawowy. Zarazki chorobotwórcze przenikają nie tylko do stawów, ale i do serca, osiedlają się najchętniej na zastawkach, gdzie wywołują stany zapalne (tzw. wybujałości).

Lekarz określi czy ma do czynienia ze stanem spoczynkowym wyrównania, czy też aktualnym zaburzeniem. Zwłaszcza okres wyrównawczy (opisałem to wcześniej) najlepiej sprzyja polepszeniu, a w pewnych warunkach rokuje nadzieje zupełnego wyleczenia.

KIEDY NATYCHMIAST DO LEKARZA

W przypadkach dolegliwości sercowych, jak bicie serca, krótki oddech, uczucie ściskania w okolicy serca należy poddać się badaniu czy chodzi o chorobę serca.

NA CZYM POLEGA LECZENIE

Przede wszystkim należy stosować odpowiednią dietę. Chory powinien, o ile można wystrzegać się wysiłku fizycznego i umysłowego. Należy całkowicie unikać biegania, gimnastyki, tańca i chodzenia po górach. Natomiast doskonale działają jak najdłuższe przebywanie na świeżym powietrzu oraz niezbyt dalekie i nie męczące spacery.

Należy unikać zimnych kąpieli i pływania, albowiem choremu na serce grozi udar w zimnej wodzie. Nagłe ostudzenie wywołuje silną zmianę ciśnienia krwi, skutkiem czego serce odmawia posłuszeństwa, i chorego spotyka śmierć w wodzie.

ODŻYWIANIE

Odżywianie powinno odpowiadać pewnym określonym wymaganiom. Zdarza się bowiem bardzo często, że doznają silne dolegliwości zwłaszcza po jedzeniu. Pochodzą stąd, iż serce i żołądek, aczkolwiek znajdują się przedzielone przeponą, znajdują się w bliskim sąsiedztwie jedno nad drugim; jeżeli więc żołądek po obfitym jedzeniu jest przepełniony, a przy trawieniu wytwarzają się gazy, to serce podlega naciskowi zarówno z powodu wywołanej po każdym jedzeniu zmiany ciśnienia krwi, jest to wskutek mechanicznego nacisku od strony żołądka.

Następstwem jest wzmożone bicie i niepokojów w okolicach serca. Należy również unikać pokarmów wydymających. Jeżeli chodzi o napoje, to pić w niewielkich ilościach, wystrzegać się napojów wyskokowych jak szampan, wino, wódka, likiery, piwo itd. Należy pamiętać że po spożyciu napojów alkoholowych, zwłaszcza piwa wywołuje się ciężkie zmiany w sercu.

Ponadto chory powinien wystrzegać się niestrawności.

LEKARZ NA PEWNO ZLECI BADANIA

W niektórych przypadkach ECHO serca.

Okresowo EKG, RTG klatki piersiowej, ECHO.

U osób z zaburzeniami rytmu serca : EKG, HOLTER.

U osób leczonych lekami moczopędnymi okresowo tzw. stężenie elektrolitów, zwłaszcza potasu.

Okresowo sprawdza się funkcję nerek ( badanie moczu, kreatyninę) celem ustawienia dawek leków.

U osób kwalifikowanych do operacji wymiany zastawek wykonuje się koronarografię.

U osób ze sztuczna zastawką- leczenie przeciwzakrzepowe, badanie INR.

Lub inne jakie zleci lekarz.................

JAK SOBIE POMÓC

W chwili pojawienia się zaburzeń wyrównawczych należy stosować zimne okłady na serce i leżenie w łóżku. Kontakt z lekarzem. Nie pisałem jakie leki, gdyż o tym decyduje lekarz.

Tyle z mojej strony w sprawie zastawek serca, lekarz przekaże więcej, to schorzenie dotknęło moją rodzinę, więc je opisałem.    

Geneza - nauki o chorobach.

NAUKA O CHOROBACH - GENEZA.

Cóż to jest choroba ? Pytanie to brzmi bardzo prosto a jednakże trudno jest na nie odpowiedzieć, gdyż dużo, bardzo dużo czasu potrzeba było, zanim stwierdzono istotę choroby. W dawniejszych czasach sądzono, że złe duchu wywołują choroby, dzisiaj ,wiemy, że nie można jej sztucznie wzniecić w organizmie, lecz jest ona objawem życiowym jak wiele innych, tylko w zmienionych warunkach. Wszystkie symptomy chorego życia są tak samo przejawem życia tkanek, organów i ciała, jak zdrowego życia, tylko, że zaszły zaburzenia w równowadze ich funkcji.

A że każda choroba związana jest z niebezpieczeństwem dla organizmu, więc należy ją leczyć.

Gdy wierzono w nadziemskie wpływy, służące dla usunięcia demonów i złych duchów zaklęcia i modły w połączeniu ze znęcaniem się, jak wykadzanie, wieszanie za nogi i bicie,

podczas gdy w nowszych czasach leczy się metodami opartymi na coraz bardziej wzrastającym naukowym poznaniu natury. Niestety wielka część dawnych przesądnych zwyczajów przeszła do tzw. medycyny ludowej, która je zachowała tak, że pomimo działalności uświadamiającej, pozostała cała masa po prostu niebezpiecznych dla ogółu zwyczajów.

Żywy organizm jest zawsze całym światem dla siebie i żyje podług swoich własnych praw, które ten może poznać, kto na podstawie gruntownych fachowych studiów, teoretycznego i praktycznego

wykształcenia jest w stanie widzieć w każdym pojedynczym zjawisku tylko cząstkę czegoś o wiele większego. Na tym też polega sztuka rozpoznawania choroby, czyli diagnostyka.

Niektóre objawy nie odpowiadają wyłącznie jednej, lecz są wspólną cechą wielu naraz chorób, i tylko ten potrafi je właściwie ocenić, kto posiada gruntowe wykształcenie medyczne a zwłaszcza doświadczenie nabyte u łoża setek chorych.

Metoda leczenia naturalnego była już stosowana w starożytności i dziś jest używana u wszystkich lekarzy. Jak niejeden skarb wiedzy starożytnej, tak i ten dział medycyny zaginął w mrokach wieków średnich i dopiero stopniowo wydobyty został na światło dzienne. Oczywiście, istotna sztuka lekarska nadaje pojęciu leczenia naturalnego o wiele szersze znaczenie. Z punktu widzenia medycyny współczesnej metoda ta obejmuje wszystkie siły przyrody, uzupełnione i spotęgowane przez doskonałą technikę. Zwłaszcza elektryczność i światło z jego widocznymi i niewidocznymi promieniami zyskują coraz szersze zastosowanie.

W końcu należy zwrócić uwagę na pewną okoliczność niezwykłej doniosłości, z którą lekarz tak często się styka.

Jest nią przewlekłe leczenie choroby, której usunięcie byłoby możliwe tylko przez operację, gdyby odpowiednia dla zabiegu chwila nie została bezpowrotnie opóźniona. Odnosi się to zwłaszcza do nowotworów złośliwych jak rak, które bardzo często bywają z samego początku przyjmowane za inną chorobę. Ale nawet wtedy, gdy „partacz” poznał się na nich, dąży on do usunięcia jej z pod oka chirurga, przekładając swą „nieomylną” metodę leczenia. (Myślę że wiecie o kogo mi chodzi).

Skądże więc biorą się ci liczni chorzy, utrzymujący, iż zostali uzdrowieni? Zwłaszcza wypadki tzw. cudownego ozdrowienia bywają rozgłaszane przez reklamę w niebywały sposób, aczkolwiek właśnie te nie wytrzymują krytyki. Chodzi tu zazwyczaj o dwa rodzaje chorób : o choroby nerwowe

ulegające z łatwością wpływowi obcej woli, czyli sugestii, oraz choroby występujące pod postacią napadów. Dla przykładu podam : kolka żółciowa. Jeżeli leczeniem zajmie się „partacz”a przypadnie ono na okres, kiedy bóle zaczynają ustępować, - wszystkie kolki żółciowe mają przebieg periodyczny – to mamy przypadek „cudownego uzdrowienia” chorego, któremu żaden lekarz nie był w stanie pomóc.

Podobne rzeczy się ma z chorobami nerwów. Głęboka wiara w siłę uzdrawiającą danej osoby może tak silnie wpłynąć na zakłócony ustrój nerwowy cierpiącego, iż objawy choroby szybko ustępują.

Nawet porażenia bywają w ten sposób usuwane, o ile nie pochodzą od schorzeń organicznych, jak np. gruźlica rdzenia kręgowego.

Każdemu zdarzają się pomyłki nawet najbardziej doświadczonemu i genialnemu lekarzowi. Kto jednak wie, jak nieskończenie powikłany i trudny bywa niekiedy przypadek choroby, ten będzie ubolewał nad pomyłką i nie posądzi się go o przestępstwo.