Zioła które zmieniły moje życie.

ZIOŁA KTÓRE ZMIENIŁY MOJE ŻYCIE

Zanim o ziołach, to najpierw : jakie są przyczyny wszelkich schorzeń.

Po pierwsze – nadmiar toksyn w organizmie. Wdychamy powietrze z uprzemysłowionych miast, jemy coraz więcej pokarmów, które są przetworzone, coraz więcej barwników, a nasze organy filtrujące nie są w stanie wyeliminować wszystkich toksyn z organizmu.

Po drugie – niedobór substancji odżywczych. Pożywienie, które kupujemy w marketach nie jest takiej jakości, jakiej potrzebuje nasz organizm

Po trzecie – chaos elektromagnetyczny. W naszym otoczeniu jest wiele urządzeń, które produkują negatywne pole elektromagnetyczne, prawie każda rodzina posiada mikrofalówkę, komputer, telewizor itp.

Po czwarte – stres. Każdy z nas żyje dzisiaj pod presją jakiegoś stresu; ktoś się denerwuje, bo musi stać na czerwonym świetle, inny denerwuje się, kiedy musi stać w kolejce do kasy, inna osoba stresuje się, ponieważ cierpi na poważne schorzenia – stres w dużym stopniu wpływa na niszczenie naszego organizmu, szczególnie na niszczenie jelit.

Starzejemy się. Z biegiem lat zmienia się nasze ciało, zmieniają się reakcje biochemiczne. Spowolnienie tych reakcji powoduje, że nasze ciało staje się coraz bardziej zakwaszone. A jeśli odczyn naszego organizmu jest coraz bardziej kwaśny, tworzy idealne warunki do rozwoju wszelkich stanów zapalnych.

Zmniejszenie ilości stanów zapalnych w naszym organizmie znacznie wydłuży nam życie, spowolni również proces powstawania chorób chronicznych.

Co to jest stan zapalny? To miejscowa ochronna reakcja tkanki na podrażnienie, skaleczenie lub infekcję, charakteryzująca się bólem, zaczerwienieniem, opuchlizną, a nawet utratą funkcji.

Około 90% wszystkich chorób ma swój początek w okrężnicy. W Polsce przeciętnie diagnozuje się raka okrężnicy u ponad 20.000 osób, dodatkowo około 100.000 cierpi na chorobę Crohna.

Jelito grube ma 3 m długości. W tym właśnie miejscu większość pokarmów, które jemy, zostaje przetworzona, tutaj ulegają one fermentacji. Dlatego musimy starać się, by nasze jelito grube było jak najbardziej zdrowe i czyste. W zdrowym jelicie, poprzez jego ściany powinny powinny przenikać tylko substancje odżywcze, a wszystkie toksyny powinny zostać wyeliminowane.

Bardzo ważną rolę w eliminacji toksyn z naszego organizmu pełnią czerwone krwinki. Doprowadzają one substancje odżywcze do każdej komórki oraz pobierają toksyny z komórki, a następnie usuwają je z organizmu. Bardzo ważne są też białe krwinki, komórki układu odpornościowego, one dodatkowo wychwytują toksyny i eliminują z organizmu. Zadaniem układu krwionośnego jest transport substancji odżywczych oraz wody i tlenu a następnie transport substancji toksycznych do organów filtrujących – nerek i wątroby.

Najważniejszym organem transportującym krew do każdej komórki jest serce, które działa jak pompa. Każdy z nas posiada układ limfatyczny, który odpowiedzialnym jest za usuwanie bakterii z naszego organizmu. Najważniejszym jednak organem są jelita. Musimy starać się, by były one tak zdrowe, jak to tylko możliwe. W jelitach znajdują się się bakterie własne organizmu, które pełnia ważną funkcje w procesie fermentacji. W jelitach znajduje się też pewna ilość substancji patogenicznych, jednak nie mogą one nam zaszkodzić tak długo, dopóki nie stworzymy im odpowiednich warunków. Jeżeli jednak z jakiejś przyczyny równowaga między tymi bakteriami zostanie zachwiana , np. z powodu stresu, chaosu elektromagnetycznego lub zażywania leków, wówczas bakterie te zrobią w naszym organizmie spustoszenie jak na Saharze.

Jak wygląda oczyszczanie organizmu?

Najważniejszą rolę pełni niewątpliwie wątroba. Jest ona odpowiedzialna za wszystkie chemiczne procesy prowadzące do ich usunięcia. Trafia tam nawet strawiony pokarm i to ona ma decydujące znaczenie w jego dalszej asymilacji. Jest bardzo ważnym organem, a jednocześnie ma ogromną zdolność regeneracji. Jeśli mamy nawet pół wątroby, nadal jest ona w stanie pełnić swoją funkcję.

Musimy pamiętać, że nasze emocje, takie jak złość, irytacja czy stres, mają negatywny wpływ na pracę wątroby.

Drugim również ważnym organem są jelita, które doprowadzą do usunięcia odpadów z naszego ciała na zewnątrz. Jeśli kał zbyt długo zalega w jelitach, wytwarzają się toksyny, które z czasem trafiają do krwiobiegu i dochodzi do wtórnego zatrucia. Taki stan może być powodem powstawania wielu chorób. Znaczną rolę w usuwaniu toksyn – w postaci płynu – pełnią nerki są w stanie przefiltrować całą krew cztery razy dziennie (mamy jej około 7 litrów). Jeśli nie mamy dość energii, nerki, wątroba, płuca i skóra nie mogą pracować efektywnie.

Na powierzchni skóry widać całą kondycję naszego organizmu. Negatywne procesy, które w nim zachodzą, uwidaczniają się szczególnie na twarzy. A, że większość chorób skóry pochodzi z wnętrza organizmu, sygnalizują to podrażnienia i wypryski.

Np. usta – górna warga informuje nas o kondycji żołądka, pokazuje jego stan, dolna warga to jelita.

Miejsce między oczami wskazuje kondycję wątroby i żołądka.

Nos, jego twardy czubek, sygnalizuje problemy z sercem. Oczy pokazują stan wątroby, jeśli są przekrwione, oznacz to, że jest ona podrażniona. Kąciki oczu z kolei obrazują serce. Oczy są zwierciadłem stanu całego ciała. Na podstawie badań tęczówki możemy zdiagnozować wiele chorób, nawet w początkowym ich stadium, kiedy nie odczuwamy jeszcze żadnych dolegliwości.

Jeśli w kącikach oczu pojawia się tzw. śpiochy, oznacza to, że wątroba chce pozbyć się nadmiernej ilości tłuszczu. Należy zatem obserwować swój organizm, bo informuje nas o wszystkich chorobach i zaburzeniach równowagi.

Tyle wstępu, teraz napiszę o ziołach, które miały pozytywny wpływ na moją osobę. Jest to Alveo, to ekstrakt 26 ziół. Alveo zapobiega chorobom i utrzymuje organizm w zdrowiu, ponieważ:

• jest preparatem w 100 proc. naturalnym i organicznym
• utrzymuje organizm w czystości i równowadze dzięki usuwaniu zatorów, substancji chemicznych i toksyn, a jednocześnie chroni komórki przed utlenianiem (aloes prawdziwy, koniczyna łąkowa, sok z winogron)
• transportuje tlen do komórek (miłorząb dwuklapkowy)
• wzmacnia system odpornościowy i usprawnia jego działanie, łagodzi stany alergiczne (żeń-szeń syberyjski, lucerna siewna)
• wspomaga i przyspiesza proces gojenia się tkanek (żeń-szeń syberyjski)
• działa tonizująco (żeń-szeń syberyjski, cierniopląt guarany, lucerna siewna, wąkrota)
• chroni wątrobę przed substancjami chemicznymi i utrzymuje ja w czystości i zdrowiu (wąkrota, goryczko żółta, krwawnik pospolity)
• reguluje produkcję kwasu żołądkowego i wspiera proces trawienia, wchłaniania i asymilacji pożywienia (kardamon malabarski, mięta, męczennica cielista)
• zapobiega infekcjom organizmu (sok z winogron, mięta, pieprzowiec owocowy, koniczyna łąkowa)
• wspomaga wzrost zdrowej flory bakteryjnej układu trawiennego)
• pomaga w zwiększeniu cyrkulacji krwi w organizmie
• jest silnym antyutleniaczem i wymiataczem wolnych rodników (dzika róża, koniczyna łąkowa, czeremcha amerykańska)
• napełnia energią każdą komórkę naszego ciała (lucerna siewna, żeń-szeń syberyjski, lukrecja)
• do organizmu nie przedostaje się poprzez system enzymów, lecz trafia bezpośrednio do komórki (bioaktywacja).

Są dwa rodzaje Alveo : miętowy i winogronowy. W skład obydwu wchodzą te same zioła, miętowe proponowane są osobą, które mają kłopoty z żołądkiem, mięta ma działanie łagodzące i zawiera mniej cukru polecane jest dla cukrzyków.

Co daje Alveo ?

Zapewnia lepsze dotlenienie komórek mózgowych, a tym samym lepszą koncentrację ;działają antystresowo.

Wzmacnia pracę serca, reguluje ciśnienie, przywraca sprężystość ścian naczyń krwionośnych, obniża poziom negatywnych frakcji cholesterolu we krwi.

Reguluje funkcję całego układu trawiennego poprzez optymalizację składu i ilości soków żołądkowych, regulują poziom cukru, harmonizują pracę wątroby i woreczka żółciowego, stymulują pracę nerek.

Działa antyreumatycznie i zapobiega powstawaniu artretyzmu, przyspiesza i reguluje przemianę materii, obniża poziom substancji toksycznych w organizmie.

Powoduje szybsze wydzielanie kwasu mlekowego z mięśni i serca oraz lepsze odżywienie wszystkich tkanek.

Działa tonizująco i immunomodulująco posiada działanie przeciwalergiczne, antybakteryjne i antywirusowe. Mają działanie rewitalizujące i reminalizujące.

Zawiera cała gamę antyoksydantów, które wspólnie zwalczają niebezpieczne wolne rodniki.

Zapewniają równowagę biochemiczną, stymulują prawidłowy rozwój komórek, przyspieszają procesy gojenia i regulują wszystkie tkanki, opóźniają procesy starzenia poprzez stymulację produkcji naturalnego koenzymu Q 10 przez nasz organizm. Wzmacniają potencję i płodność.

Tyle na razie wiadomości na temat Alveo, są niewielką cząstką, ale postaram się przekazać dalsze wiadomości i ciekawostki, oraz opinie konsumentów.

Nocne moczenie dzieci - czynnik psychologiczny

NOCNE MOCZENIE DZIECI – CZYNNIK PSYCHOLOGICZNY.

Dużo się mówi o tym że, dziecko, które oddaje mocz podczas snu próbuje w ten sposób nieświadomie zwrócić na siebie uwagę rodziców. Nie jest prawdą (opinia lekarzy). Nie jest prawdą, że pociechy moczące się w nocy cierpią także na brak czułości. Często jednak obserwujemy dzieci, które przestały załatwiać swoje potrzeby (tak w dzień, jak i w nocy) w związku z pojawieniem się nowego rodzeństwa lub gdy matka zaczyna pracować.

Należy przyznać, że na niewiele się zda ciągłe ganienie dziecka za robienie siusiu do łóżka. Jeżeli będziemy je strofować, strach przed oddaniem moczu może spowodować większe napięcie. To da odwrotny skutek, a zaburzenie stanie się jeszcze trudniejsze do rozwiązania.

Jeżeli dziecko moczy się w nocy jedynie od czasu do czasu, rodzice nie powinni się zbytnio przejmować, a zaakceptować jako rzecz naturalną.

Muszą jednak dziecku wytłumaczyć, że należy problem rozwiązać i dlatego, być może, będą musieli obudzić je w nocy lub ograniczyć mu mleko czy wodę podczas kolacji.

Dziecko nie powinno widzieć, że rodzice przywiązują zbyt duża wagę do jego problemu. Taka postawa mogłaby nasilić nieświadomą chęć zwrócenia na siebie uwagi poprzez oddawanie moczu do łóżka.

Nie należy jednak używać pieluchomajtek, szczególnie w przypadku pociech w wieku 5 lat, gdyż

absorbują one oddany mocz, dziecko nie zdaje sobie wówczas sprawy, że zrobiło siusiu podczas snu.

Nocne moczenie połączone z nieprzyjemnym uczuciem wilgoci zmusza dziecko do obudzenia się, co sprawia, że ma ono świadomość zaistniałego problemu. Inną sprawą jest wygoda rodziców, którzy mogą być zmuszeni do wstawania nawet każdej nocy, mycia dziecka i zmiany pościeli.

W związku z tym, jeżeli dziecko moczy się co noc, dla wygody rodziców można używać pieluchomajtek, dopóki problem nie zacznie występować z mniejszą częstotliwością. Wart wtedy spróbować zrezygnować z pieluchomajtek i założyć na materac nieprzenikalny pokrowiec.

INNE SPOSOBY LECZENIA,

Jeżeli pomimo zastosowania wymienionych metod dziecko nadal oddaje mocz podczas snu, być może należy zasięgnąć rady lekarza. W takich przypadkach jest też kilka kuracji naturalnych, które

mogą zadziałać. Nie poleca się leczenia farmakologicznego proponowanego przez medycynę konwencjonalną. (Opinia lekarz).

Po pierwsze, ponieważ stosuje się w nim substancje psychotropowe, czyli takie, które działają na poziomie układu nerwowego. Nie jest to zalecane (mówią lekarze), szczególnie w przypadku dzieci, gdyż ich mózg i zdolności umysłowe są w stanie rozwoju.

Po drugie, skuteczność takiego leczenia jest bardzo wątpliwa, jeżeli nie znikoma, (opinia lekarzy)

jeśli nie towarzyszą mu domowe metody i zmiany postawy rodziny w stosunku do dziecka.

Bardzo skuteczne okazuje się leczenie nocnego moczenia za pomocą takich metod, jak akupunktura lub refleksoterapia stóp (ich masaż uciskowy).

Wśród roślin leczniczych znajdziemy również takie, z których można przygotować napar, np. babka, przytulia czy herbata ze słomy owsa. Należy pić go rano i w południe, ale nigdy wieczorem. Może on pomóc rozwiązać problem.

Wizyta u dobrego homeopaty także może pomóc znaleźć indywidualny środek leczniczy dla każdego dziecka.

W leczeni opisanego zaburzenia kąpiel w ciepłej osolonej wodzie (500 g soli na wannę) przed kolacją może okazać się pomocna. Podobnie działanie mogą mieć kąpiele z użyciem naparu ze słomy owsa.

Niektórzy specjaliści twierdzą, że nocne moczenie wiąże się z niedoborem wapnia i magnezu, dlatego dieta bogata w te pierwiastki z pewnością nie zaszkodzi.  

Jak funkcjonuje system immunologiczny u dziecka.

SYSTEM IMMUNOLOGICZNY U DZIECI.

Dzieci posiadają rozwinięty organ limfatyczny – grasicę, która jest duża do momentu rozpoczęcia okresu dojrzewania, potem ulega zmniejszeniu. Grasica to organ znajdujący się w śródpiersiu przednim, między płucami a mostkiem. Pełni funkcję immunologiczną, czyli broni ciało przed czynnikami zewnętrznymi, które mogą dostać się do organizmu. (Tyle na ten temat, nie będę poruszał tematu limfocytów, dodam że należy unikać wycinania migdałków czy wyrostka).

Konwencjonalne leczenie dzieci polegające na usuwaniu objawów, jak np. stosowanie antybiotyków w przypadku niewielkiego kataru i stanu zapalnego, w większości przypadków okazuje się szkodliwe.

Zgodnie z prawami natury, organ, który nie funkcjonuje, stopniowo zanika i traci zdolność reakcji.

System immunologiczny dziecka uczy się reagować w obliczu różnych bodźców zewnętrznych, dlatego system odpornościowy dziecka musi wykształcić podstawowe funkcje:

Po pierwsze, musi sprawować żelazną kontrolę, żeby żaden niepożądany produkt nie przedostał się do organizmu i nie stał się jego częścią.

Po drugie, powinien ciągle uczyć się, co jest dla niego elementem obcym, a co nie i zbierać te informacje na przyszłość. Jeżeli w przypadku każdej banalnej nawet infekcji zastosujemy antybiotyk, poza wprowadzeniem substancji toksycznej do organizmu dziecka, sprawimy, że jego system immunologiczny zostanie oszukany i nie będzie potrafił poprawnie zareagować w przyszłości. To zapoczątkowuje błędne koło ciągłych infekcji, które następują u dziecka jedna za drugą i są jedynie wyciszone poprzez tłumienie objawów, co w końcu doprowadzi do wykształcenia się przewlekłych dolegliwości.

CZY NALEŻY WYCINAĆ MIGDAŁKI I WYROSTEK ROBACZKOWY.

Jeżeli nawet dojdzie do zapalenia gruczołów limfatycznych (włączając w to migdałki i wyrostek), nie oznacza to że, są one chore. Przyczyna leży głębiej. Wycinanie migdałków, ponieważ często cierpimy na ich zapalenie, to jakby zabicie listonosza, bo przynosi nam zawsze złe wiadomości, po prostu przestajemy je otrzymywać, co jest jeszcze gorsze.

Mimo że czasami w przypadku migdałków konieczna jest interwencja chirurgiczna, np., aby zapobiec reumatycznemu zapaleniu wsierdzia, obecnie ponad połowa tego typu zabiegów bywa zbędna (czyli szkodliwa). W połowie przypadków, gdy wycięcie migdałków staje się koniecznością, nie rozwiązuje to problemu samego zapalenia migdałów, a jedynie sprawia, że infekcja przemieszcza się w inne miejsce, powodując np. zapalenie tchawicy i oskrzeli, zapalenie zatok itp.

To samo dotyczy wyrostka. Obecnie operacja jamy brzusznej i usuwanie wyrostka mają na celu przeciwdziałanie zapalenia wyrostka robaczkowego. Ale czy to na pewno dobry powód, aby usuwać zdrowy organ?

To, że nie wiadomo dokładnie, do czego służy, nie oznacza, iż jest on zbędny. Z pewnością nie bez powodu stanowi część systemu jelit. Pochopne reakcje tego typu powodują osłabienie odporności organizmu, który staje się bardziej podatny na choroby przewlekłe.

NOCNE MOCZENIE.

Bardzo często dzieci bezwiednie oddają mocz podczas snu. Jest to spowodowane problemem z kontrolowaniem zwieraczy. Powody nocnego moczenia są bardzo różne,w niektórych przypadkach wręcz nieznane. Istnieje jednak cała gama form leczenia i naturalnych leków, które mogą pomóc w większości przypadków w przezwyciężeniu tej przypadłości.

Przyczyny.

Jak powszechnie wiadomo, problem nocnego moczenia dotyczy przede wszystkim dzieci.

Z wyjątkiem nielicznych przypadków, osoby dorosłe nie oddają moczu podczas snu, chyba że cierpią na schorzenia układu moczowego, cukrzycę, przewlekłe zatrzymanie moczu, infekcje dróg moczowych, utajony rozczep kręgosłupa lub poważne problemy emocjonalne. Takie przyczyny są rzadsze i zazwyczaj nie występują u dzieci.

Od 18. miesiąca życia dziecko zaczyna kontrolować swoje zwieracze – odbytu i cewki moczowej.

Wedlu statystyki dwuipółletnie dzieci nie panują jeszcze w pełni nad swoimi zwieraczami, podczas gdy 15% pięciolatków oddaje jeszcze mocz do łóżka.

W przypadku dzieci 12 letnich, 5% cierpi z powodu nocnego moczenia. Dlatego ta kwestia jest znacznie bardziej powszechniejsza niż mogłoby się wydawać.

Po pierwsze, należy mieć na względzie, że nocne moczenie to nie choroba, chociaż problem nie jest rzadki. W dodatku nieraz trudno go rozwiązać.

Nocne moczenie częściej dotyczy chłopców niż dziewczynek. Problem z oddawaniem moczu do łóżka częściej mają dzieci o niskiej wadze w momencie narodzin niż te o normalnej lub wyższej niż przeciętna. Przyjmuje się, że dzieci oddające w nocy bezwiednie mocz maja mniejszy pęcherz moczowy niż inne. Jest to tylko częściowa prawda, gdyż owa mniejsza wydajność pęcherza moczowego w większości przypadków wiąże się ze skurczami mięśni w okolicy miednicy. To predysponuje do większej wrażliwości zwieracza cewki moczowej. Dlatego większość dzieci, których dotyczy nocne moczenie, bardzo często oddaje mocz podczas dnia.

ODŻYWIANIE A NOCNE MOCZENIE

Mimo że większość osób (a także lekarzy) łączy oddawanie moczu do łóżka raczej z tym, co pijemy, a nie spożywam, znajdziemy liczne badania naukowe, zgodnie z którymi problem nocnego moczenia może być powiązany z alergiami na pewne pokarmy.

Najczęściej alergie żywieniowe kojarzy się z objawami skórnymi (jak w przypadku alergii na owoce morza), astmą lub innymi poważnymi i widocznymi zaburzeniami.

Według lekarzy – istnieje jednak niezliczona ilość ukrytych alergii powodujących wyjątkową wrażliwość systemu nerwowego lub lekkie podrażnienia wewnętrznej błony śluzowej, które trudno zdiagnozować.

Z badań przeprowadzonych na 100 małych pacjentach w 1978 r. wynika, że wyłączenie z diety mleka i jego pochodnych u 50 % badanych spowodowało znikniecie problemu nocnego moczenia.

UWAGA JA PRZEKAZUJĘ TYLKO INFORMACJE – GDYŻ LEPIEJ WIEDZIEĆ NIŻ NIE WIEDZIEĆ.

Naukowcy doszli do wniosku, że mleko zmniejszyło odruch warunkowy opróżnianie pęcherza moczowego przez zahamowanie reakcji pnia mózgu.

Z pośród najbardziej alergicznych produktów można wymienić : mleko krowie, czekoladę, jajka, zboża, kukurydzę, wieprzowinę, tłuste ryby, owoce morza, szparagi, owoce cytrusowe (cytryna, pomarańcza, grejpfrut).

Można być również uczulonym na dodatki żywnościowe, jak skrobia kukurydziana, cukry przemysłowe, konserwy, barwniki, aromaty. Istotna kwestią jest zatem, aby dziecko, które ma problem z moczeniem, nie spożywało produktów sztucznych. Udowodniono również, że w niektórych przypadkach moczenie może powodować aspiryna i jej pochodne.

Na ogół alergie żywieniowe u dzieci objawiają się poprzez hiper aktywność. Takie dzieci są nerwowe, nie mogą usiedzieć w miejscu,oddają mocz z taką samą łatwością, z jaką ruszają się,

bawią czy wybuchają gniewem.

UNIKANIE ZAPARĆ.

W przypadku zaparcia nagromadzenie się kału w dolnej części brzucha powoduje ściśnienie pęcherza moczowego, a co za tym idzie zmniejszenie jego ogólnej pojemności i zwiększenie uczucia konieczności oddania moczu.

WYĆWICZENIE ODRUCHU ODDAWANIA MOCZU.

Ważnym czynnikiem jest wyćwiczenie odruchu oddawania moczu, aby zwiększyć nad nim kontrolę dziecka. W pierwszej kolejności, gdy czuje ono potrzebę oddania moczu w czasie dnia, zaleca się, aby spróbować wytrzymać chwilę dłużej, zanim uda się do łazienki. Wiele pociech, kiedy musi iść siusiu, chce zrobić to natychmiast i nie może czekać.

Gdy dziecko oddaje mocz, może jednocześnie ćwiczyć jego trzymanie. Polega to naprzemiennym zatrzymywaniu strumienia moczu i jego uwalnianie z pęcherza. W ten sposób dziecko zaczyna lepiej kontrolować czynność oddawania moczu.

Ćwiczenia te wykonywane regularnie dają pozytywne wyniki już po średnio 6 tygodniach, chociaż w niektórych przypadkach potrzeba więcej czasu.

HIGIENA.

Jest jeszcze jedna seria czynników, o których rodzice nie powinni zapominać, aby uniknąć nocnego moczenia u dzieci. Należy koniecznie przestrzegać higieny narządów płciowych, bo najmniejsza infekcja w tej strefie może spowodować podrażnienia i pogłębić problem.

UNIKAĆ ZIMNA PODCZAS SNU.

Niska temperatura powoduje zwiększenie potrzeby oddawania moczu. Należy pilnować, szczególnie w nocy, aby zimno nie sprawiło, iż dziecko zechce oddać mocz. Dziecko, które ma problem z nocnym moczeniem, nie powinno pić zbyt dużej ilości płynów do kolacji. Powinniśmy spróbować sprawdzić, ok. której godziny oddaje mocz. Najczęściej nocne moczenie ma miejsce wcześnie rano,

kiedy kończy się faza snu, a dziecko powoli zaczyna się budzić. W takich przypadkach należy obudzić je 0,5 godz. wcześniej, zaprowadzić do łazienki aby zrobiło siusiu, a następnie z powrotem położyć do łóżka.

Jeżeli natomiast dziecko moczy się wieczorem, w momencie wchodzenia w fazę snu, trzeba je obudzić około północy, aby oddało mocz.

Takie postępowanie ma jednak pewną wadę, w wielu przypadkach dziecko robi siusiu w czasie snu bezwiednie, dlatego przedstawione działania nie sprawią, że zda sobie ono sprawę, że oddaje mocz w odpowiednim lub nieodpowiednim miejscu.

Latem dość często problem zmniejsza się się z uwagi na wyższe temperatury powietrza, co redukuje chęć oddawania moczu. Jest to też czas wzmożonego ruchu na świeżym powietrzu. Z zasady, tak latem, jak i zimą, dziecko powinno zażywać ruchu na świeżym powietrzu, aby wzmocnić organizm.

Następnym tematem związanym z powyższym będzie „czynnik psychologiczny”.  

Jak się oczyszcza organizm dziecka.

PIĘĆ KANAŁÓW OCZYSZCZANIA ORGANIZMU U DZIECKA.

1. Układ limfatyczny.
2. Układ oddechowy
3. Układ moczowy.
4. Skóra.
5. Układ pokarmowy.

Dolegliwości, na które zapada dziecko, to zazwyczaj tzw.choroby ostre, pojawiają się nagle i tak samo gwałtownie ustępują, a ich objawy są bardzo widoczne.

Choroby oczyszczające różnią się od pozostałych, ponieważ uczestniczą w nich gruczoły wydzielania wewnętrznego, które pozwalają na usuwanie substancji z organizmu na zewnątrz.

Wszystkie substancje toksyczne są wydzielane właśnie tą drogą. System oczyszczający u dziecka jest fizjologicznie znacznie bardziej wrażliwy, ponieważ jest on w trakcie rozwoju. Dlatego potrzebna jest bardzo restrykcyjna kontrola tego, co powinno się rozwinąć jako element ciała i tego, co należy z organizmu wydalić. Stąd pożywienie lub lekarstwo, które nie powoduje skutków ubocznych u osoby dorosłej, może spowodować reakcję obronną i oczyszczającą u dziecka.

Układ oddechowy.

Układ oddechowy, a przede wszystkim płuca, to doskonały system oczyszczenia organizmu.

W oskrzelach, oskrzelikach i pęcherzykach płucnych znajdują się liczne gruczoły wydzielania śluzu, który w wielu przypadkach powoduje wydzielanie substancji toksycznych na zewnątrz.

Czasem można zaobserwować tzw. mokry kaszel (z obfitym wykrztuszaniem), który należy tolerować, dopóki nie przekroczy pewnych granic.

Układ moczowy.

Główną funkcją układu moczowego jest wydalanie, stąd spełnia on niezmiennie funkcję oczyszczającą.

Skóra.

To najczęstszy i najbardziej fizjologiczny sposób pozbywania się zbędnych substancji przez organizm dziecka. Skóra to zewnętrzna powłoka, i zgodnie z prawem Heringa, aktywny organa wydalania. Nie jest do końca normalne, jeżeli dziecko nie ma żadnych zmian skórnych podczas pierwszych lat życia.

Układ pokarmowy.

Pełni funkcję przyswajania pokarmu, a poza tym trafiają do niego liczne wydzieliny (płyn trzustkowy, żółć, soki żołądkowe i jelitowe), które przyczyniają się do oczyszczenia organizmu. Które dziecko niemało choć raz biegunki ? Przypadłość ta to sygnał ze strony układu trawiennego,

który reaguje w ten sposób na nieodpowiednie żywienie.

Układ limfatyczny.

W jego skład nie wchodzą gruczoły wydzielania wewnętrznego, ale układ limfatyczny to naturalna droga wydalania substancji toksycznych do 4 wymienionych układów, stanowiących drogi oczyszczania organizmu.

Ponieważ dziecko ciągle się rozwija, jego procesy fizjologiczne są szybsze niż u osoby dorosłej.

To niesie ze sobą większą ilość substancji, które muszą zostać wydalone. Układ ten, poza innymi funkcjami, odgrywa rolę „zamiatacza ulic” naszego organizmu, usuwając substancje, których naczynia krwionośne nie mogą przetransportować. Po jedzeniu płyn limfatyczny zmienia kolor na mlecznobiały, z uwagi na obecność tłuszczów i innych produktów w limfie. Wskazuje to na istotną funkcję układu limfatycznego, który jest pierwszym filtrem dla przyswajania produktów. Często choroby dzieci związane są z zapaleniem gruczołów limfatycznych ( w szczególności szyi, ale także pachwin i czy pach). Migdały i wyrostek robaczkowy to także organy limfatyczne. Układ limfatyczny spełnia jeszcze jedną funkcje, która jest zarazem przyczyną i efektem roli „zamiatacza”

jest to zadanie obronne organizmu.

Gorączka u osób starszych.

GORĄCZKA U OSÓB STARSZYCH.

Osoby starsze zazwyczaj rzadziej mają gorączkę, w porównaniu z dziećmi i osobami młodszymi.

Udowodniono także, że średnia temperatura ciała delikatnie spada wraz z wiekiem (ok. 0,5 stopnia podczas tzw. wieku dojrzałego) z uwagi na naturalne zmniejszenie aktywności autonomicznego układu nerwowego.

Dlatego też gorączka u osoby starszej znacznie wskazuje istnienie poważnego problemu zdrowotnego.

W przeprowadzonym w Stanach Zjednoczonych badaniu dowiedziono, że jedynie u 5 % osób po 65 roku życia gorączka miała niegroźny charakter. U pozostałych 95 % badanych pojawienie się gorączki było związane ze znacznie poważniejszymi problemami.

Mimo wszystko gorączka pozostaje dobroczynnym objawem, który najlepiej walczy z chorobą.

W związku z tym nie należy obniżać jej na siłę, a jedynie pozwalać leczyć powodujące jej przyczyny.

Jak walczyć z gorączką :

Wiadomo, że rośliny lecznicze mające właściwości odświeżające lub pobudzające potliwość są dobre w leczeniu gorączki. Napar z liści czarnego bzu, mięty, krwawnika pospolitego lub ich mieszanki daje dobre efekty. Bardzo dobre domowe lekarstwo polega na zmieszaniu 25 g świeżych liści szałwii z 50 g miodu i 3 łyżkami soku z cytryny.

Z punktu widzenia hydroterapii, okłady, kompresy czy kataplazmy powinny obniżyć gorączkę, uspokoić nerwy i nawilżyć skórę. Należy jednak mieć na względzie, że przed zastosowaniem kuracji z zimnej wody trzeba najpierw ogrzać ciało.

KOMPLIKACJE.

Stanom gorączkowy towarzyszą czasem zaburzenia, które wskazują na pogłębienie się zachorowania. Trzeba umieć je wykryć, aby uniknąć poważniejszych komplikacji.

Acetonemia.

Acetonemia jest spowodowana swego rodzaju niedojrzałością wątroby, co nie oznacza jednak problemów wątrobowych. Najczęściej występuje u dzieci, które gorączkują. Uciążliwości tego typu są w prost proporcjonalne do gorączki, mogą to być szczególnie bóle brzucha,wymioty lub bóle głowy. Leczenie, jeżeli objawy są rzeczywiście poważne, polega na podaniu dziecku niewielkiej ilości soku owocowego słodzonego miodem. Zwiększenie zawartości glukozy we krwi, zmniejsza zdolność produkcji acetonu. Nie należy jednak przesadzić ze słodyczami (co zaleci każdy pediatra)

ani stosować coca – coli jako antidotum na produkcję acetonu.

Drgawki gorączkowe.

Problemem związanym z gorączką, budzącym największy strach, są niewątpliwie drgawki gorączkowe. Obawiają się ich nie tylko rodzice, którzy z natury niepokoją się stanem dziecka,

ale również pediatrzy interpretujący je jako oznakę zaburzeń mózgowych. Jednak nie należy wpadać w panikę. Gdy dziecko ma wysoką gorączkę (powyżej 39 stopni C), zazwyczaj robi się niespokojne, ma złe sny, a nawet majaczy. Te podejrzane objawy pozwalają nam podjąć odpowiednie kroki, aby drgawką zapobiec.

Drgawki gorączkowe pojawiają się przy gorączce powyżej 39,5 stopni C. Dlatego, aby się przed nimi uchronić najlepiej utrzymywać gorączkę w granicach możliwych do zaakceptowania.

Nie powinna przekraczać 39,5 stopnia C. U połowy dzieci, które miały drgawki gorączkowe, pierwsze ich pojawienie się nastąpiło przed ukończeniem roku. To zwykle istotny znak sugerujący, że w przyszłości należy podjąć wszelkie kroki, aby zapobiec powtórzeniu się drgawek. Wprawdzie każde dziecko może mieć drgawki gorączkowe, ale zauważono, że te, u których drgawki już raz wystąpiły, stanowią tzw. grupę ryzyka.

Majaki i koszmary.

Bardzo często pojawiają się w przypadkach wysokiej gorączki, w szczególności u dzieci i osób starszych. Jeżeli występują często lub w wyjątkowo poważnej formie, mogą wskazywać na możliwość pojawienia się u dziecka drgawek gorączkowych w przypadku wysokiej temperatury.

Odwodnienie.

Mimo że poważne przypadki odwodnienia są dość rzadkie, często osoby z wysoką gorączką wykazują pewne drobne objawy tego stanu, szczególnie przy temperaturze powyżej 39 stopni C.

Jeśli gorączce towarzyszą wymioty lub biegunka, możliwość odwodnienia jest znacznie większa. Dlatego w stanie gorączkowym należy pić dużo wody lub, co jest najkorzystniejsze, pić tzw. surowicę (lemoniadę), skład podam w części poświęconej leczeniu gorączki poprzez odpowiednią dietę.

Opryszczka.

Są to małe zmiany skórne w postaci wyprysków wokół ust pojawiające się po przejściu stanu gorączkowego. Powodem ich pojawienia się jest infekcja gorączkowa, wskazują także na niewielkie obniżenie naturalnej ochrony organizmu. Niektóre osoby są wyjątkowo podatne na opryszczkę. W ich przypadku zawodzi jakakolwiek kuracja zapobiegawcza. Aby załagodzić wypryski (chociaż zazwyczaj nie ma takiej konieczności), można posmarować je olejkiem dziurawcowym lub sokiem z aloesu.

LECZENIE GORĄCZKI

Okrycie.

Należy dobrze się okryć i unikać zimna, zarówno jeśli chodzi o temperaturę otoczenia, jak i zimne lub lodowate napoje. Jednak nie należy w tym punkcie przesadzać, to ciało powinno określać odpowiednie okrycie. Jeżeli pojawią się dreszcze, należy się okryć, a gdy ciało zaczyna się pocić, lepiej nieco się odkryć. Pocenie się to znak, że ciało nie potrzebuje już więcej ciepła.

Dieta.

W przypadku gorączki najczęściej znika apetyt. Ta niechęć do jedzenia jest spowodowana obecnością we krwi interleukiny -1. Utrata apetytu to normalny objaw towarzyszący gorączce.

W tej sytuacji karmienie na silę może spowodować więcej szkody niż pożytku. W przypadku

gorączki znacznie zwalnia się wydzielanie kwasów żołądkowych i spowalnia się praca żołądka, co powoduje brak apetytu. Post zdaje się zapobiegać nadmiernemu wzrostowi temperatury ciała.

Błędem jest podawanie osobie gorączkującej produktów skondensowanych, np. nektaru brzoskwiniowego (nektary to skondensowane soki owocowe z dużą ilością dodatkowego cukru).

Jedzenie w przypadku gorączki powinno być gotowane, surowe lub przygotowane na parze, z małą ilością przypraw i tłuszczu. Na ogół korzystne są pokarmy płynne, rozcieńczone soki owocowe lub buliony warzywne. Pacjentowi z gorączką zazwyczaj bardzo chce się pić, dlatego dlatego należy podać mu tyle wody, ile potrzebuje. Woda nie tylko gasi pragnienie, ale pomaga też oczyścić organizm i ułatwia wydalanie toksyn. Lepszy od wody jest wspomniany napój surowica.

Przepis : 1 litr wody, sok z cytryny, łyżka cukru i szczypta soli oraz kwasu węglowego.

Sól i dwuwęglan mogą być ograniczone albo albo wyeliminowane w przypadku osób, które stosują dietę bez soli.

Hydroterapia.

Jak zwykło się mówić, najlepszym sposobem na kontrolowanie gorączki jest zachowanie zimnej krwi, a co za tym idzie i głowy. Ale nie chodzi tutaj koniecznie o zimną krew pacjenta z gorączką.

Niecierpliwość, nadmierny niepokój czy desperacja to najgorsi doradcy w przypadku gorączki, szczególnie dziecięcej.

Zabiegi hydroterapii należy przerwać, jeżeli powodują intensywne dreszcze, znak, że być może powinniśmy nieco poczekać, albo zastosować łagodniejsze formy terapii.

Napoje.

Picie wody naturalnej lub schłodzonej może nieco obniżyć gorączkę oraz pozwoli uniknąć odwodnienia.

Nacieranie.

Aby nieco obniżyć gorączkę, można nacierać ciało gąbką zwilżoną ciepłą wodą lub położyć zimny kompres na czoło, kark i barki, w przypadku wyższej temperatury. Jeśli pacjent jest bardziej osłabiony, skuteczne może być położenie na klatkę piersiową kompresu z odrobiną lodu wewnątrz.

Nie należy wcierać alkoholu, szczególnie w przypadku małych dzieci. Jest bowiem bardzo łatwo wchłaniany przez skórę i może jedynie zwiększyć komplikacje gorączkowe (majaki, otępienie, drgawki).

Lewatywa.

W swoich książkach dr Lezaeta wyjaśnia teorię, zgodnie z którą gorączka wewnętrzna powoduje liczne uszkodzenia ciała. Jeden z najskuteczniejszych sposobów leczenia gorączki, gdy inne okazują się niewystarczające, polega na zrobieniu lewatywy z użyciem ciepło-chłodnej wody. Zabieg ten obniża temperaturę jamy brzusznej, a w drugiej kolejności temperaturę ciała. W dodatku

ułatwia wydalanie odchodów, które mogą zakłócić rozwój procesu gorączkowego.

Korzystne także może się okazać zastosowanie zamiast wody przecedzonego chłodnego naparu rumianku. Ilość powinna być umiarkowana (250 – 800 cm sześciennych zależnie od tego czy chodzi o starsze dziecko czy osobę dorosłą). Nie należy jednak nadużywać tego typu kuracji, a ilość lewatyw nie powinna przekraczać 2 dziennie.

Odpoczynek.

Odpoczynek w łóżku jest, bez wątpienia, najlepszym lekarstwem na gorączkę. Organizm sam się go domaga, czego oznakę stanowi złe samopoczucie i zmęczenie. Problem pojawia się, gdy nie chcemy słuchać własnego ciała, myśląc, że ważniejsze są obowiązki, praca, sprawy do załatwienia lub każda inna rzecz poza zdrowiem.

Środki przeciwgorączkowe.

Środki przeciwgorączkowe mogą się przydać, jeżeli żadna inna metoda nie zadziała, a wysoka temperatura się utrzymuje. Nie chodzi tu bowiem o kategoryczne odrzucenie lekarstw syntetycznych, nawet jeśli jesteśmy bez reszty oddani medycynie naturalnej, ponieważ trzeba przyznać, iż są one użyteczne. Jednak nie należy mylić używania z nadużywaniem. Dlatego akceptacja syntetycznych środków przeciwgorączkowych nie oznacza, że należy ich używać zawsze, gdy pojawi się gorączka.

Mimo że wielu pediatrów zaleca ich regularne stosowanie, musimy mieć świadomość, że środki te nie są obojętne dla organizmu. Kilka lat temu powiązano używanie aspiryny ze skomplikowanym i rzadkim problemem neurologicznym związanym z zespołem Reye. Dlatego obecnie zamiast aspiryny zaleca się systematyczne używanie paracetamolu (zwanego również acetaminofenem).

Trzeba jednak pamiętać, że przedawkowanie tego produktu może być szkodliwe dla zdrowia i prowadzić do uszkodzenia wątroby. Z tej przyczyny leki przeciwgorączkowe powinny być stosowane jedynie w przypadku bardzo wysokiej gorączki (powyżej 39 stopni C).

Pięć roślin leczniczych a zwalczenie gorączki.

Berberys pospolity – zawiera substancję zwaną berberyną, która, jak potwierdzają badania laboratoryjne, obniża gorączkę 5 razy skuteczniej niż aspiryna, chociaż ilość berberyny w naparze jest nieco mniejsza w porównaniu z aspiryną. W dodatku działa oczyszczająco na wątrobę, jest środkiem przeczyszczającym i stymuluje wydzielanie żółci.

Krzew lub herbata z dzikiej róży.

Jest rośliną o doskonałym smaku, bogata w witaminę C, która jednak traci w momencie zaparzenia.

Z krzewu należy zebrać owoce. Z nich przyrządza się napar. Należy go parzyć krótko, aby zachować wszystkie właściwości rośliny.

Imbir.

Imbir jest doskonałym środkiem pobudzającym potliwość. Dzieci zazwyczaj nie lubią jego smaku. Korzeń tej rośliny powszechnie stosuje się w medycynie chińskiej, chociaż jego kwaśno-pikantny smak jest mało atrakcyjny dla europejskiego podniebienia. Pomaga w trawieniu, łagodzi kaszel i mdłości w czasie ciąży. Z nich przyrządza się napar, należy go parzyć krótko, aby zachować wszystkie właściwości rośliny.

Krwawnik pospolity.

Jest niezwykle skuteczny w leczeniu gorączki ze względu na właściwości wywołujące poty. Sam pot powoduje usuwie nadmiaru ciepła z organizmu. Jego pojawienie się oznacza, że proces gorączkowy dobiega końca. Krwawnik jest skuteczny również w przypadku wysypki, hemoroidów, przeziębień i profilaktyce unikania skrzepów.

Bez czarny.

To kolejna roślina stosowana do pobudzenia potliwości. Na skuteczniejszą częścią są jego kwiaty, których kształt i rozmieszczenie mogą przypominać nieco kwiat krwawnika. Można go także użyć

w przypadku kaszlu, bólu zęba, odry, astmy, bólu głowy czy zapalenia gardła.                          

Gorączka u dzieci.

GORĄCZKA U DZIECI

Gorączka jest jednym z najpowszechniejszym objawem chorób u dzieci. Ważne, aby rodzice, a w szczególności matki, które mają z dziećmi większy kontakt, wiedzieli, jak swobodnie i bez obaw radzić sobie z gorączką. W przypadku temperatury, która wyda się niepokojąca, rodzice powinni zasięgnąć rady lekarza.

Jeżeli dziecko w wieku poniżej 6. miesiąca życia gorączkuje więcej niż 1 lub 2 dni, należy koniecznie zasięgnąć rady lekarza, ponieważ w tym wieku trudno jest zlokalizować źródło infekcji.

Mimo to pewne procesy, jak chociażby ząbkowanie, mogą powodować podniesienie temperatury ciała i krótkie okresy gorączkowania, które z reguły same ustępują.

Jeżeli u niemowląt i małych dzieci pojawi się wysoka gorączka (ponad 38,5 stop. C mierzone pod pachą lub 39 stop. C w odbycie), także należy udać się do lekarza, aby uniknąć możliwych komplikacji.

Między 6. miesiącem a 4. rokiem życia rozciąga się okres, w którym gorączka może być zjawiskiem powszechnym, szczególnie u dzieci, które wykazują skłonności do przeziębień i nieżytu nosa. W takich przypadkach często zdarza się uwikłanie w błędne koło podawania antybiotyków, które obniżają naturalną odporność organizmu dziecka. Powoduje to, że katar powraca znacznie częściej.

To właśnie w tym okresie pojawiają się zapalenia oskrzeli, zapalenia ucha, infekcje dróg moczowych itp.

Od około 5. roku życia gorączki słabną i pojawiają się z mniejszą częstotliwością, ale w rzeczywistości dopiero od 10. roku życia można powiedzieć, że u dziecka zaczynają się pojawiać procesy gorączkowe charakterystyczne dla dorosłego człowieka.

Chociaż prace pediatrów tego nie odnotowują, często po okresie gorączki dziecko jest bardziej wychudzone, a także nieco wyższe. W ramach filozofii medycyny naturalnej, gorączkę dziecięcą uważa się za element procesu wzrostu.

Czym jest gorączka.

CZYM JEST GORĄCZKA ? Część 1

Chociaż gorączka to jeden z najczęściej występujących problemów zdrowotnych człowieka, jest objawem budzącym największy strach człowieka, a szczególnie rodziców małych dzieci. Taka postawa jest niczym nowym. Już w samej Biblii gorączka jest przedstawiona jako boska kara sprowadzona na ludzi. Jednak w XVII w. stworzono bardziej naturalną definicję gorączki, twierdząc że jest ona „maszyną natury wystawioną na pole bitwy, by usunąć jej wrogów”.

Ta „maszyna” może czasem zostać uszkodzona przez nadmierne stosowanie leków przeciwgorączkowych. Należy pamiętać, że w starożytności uważano, iż gorączka zaczyna ustępować, kiedy ma miejsce „przełom”, czyli gdy następuje obfite pocenie się. Dlatego jego pojawienie się jest momentem przełomowym w procesie gorączkowym. W pierwszej kolejności należy wziąć pod uwagę fakt, iż w większości przypadków gorączka jest tylko pozytywna, ale i dobroczynna. Dzięki niej choroba może się rozwijać szybciej i łatwiej. Tylko w nieznacznej liczbie przypadków może mieć poważne konsekwencje. Zasadniczo powinniśmy rozumieć gorączkę jako proces pozytywny, chociaż lepiej, jeżeli jest ona umiarkowana i szybko mija. Systematyczne jej zbijanie poprawia ogólny stan chorego tylko na chwilę, a może zablokować mechanizmy lecznicze, które rozpoczęły się w organizmie.

Mimo że w większości przypadków gorączka jest spowodowana infekcją, należy pamiętać, iż stanowi jedną ze składowych skomplikowanego zespołu objawów tzw. ostrych chorób – pojawiających się nagle, o gwałtownym przebiegu. Gorączkę powodują także urazy, zapalenia infekcyjne, guzy, uderzenia gorąca, leki itp.

Gorączka u dzieci występuje znacznie częściej niż u osób dorosłych czy starszych, dlatego stanowi powód do obaw rodziców. Niepokojące jest jednak to, że zbyt często bywa leczona z uwagi na naleganie opiekunów, a nie z powodów obiektywnych przyczyn medycznych.

Pamiętajmy, człowiek jest istotą stałocieplną. Ciało może podnosić temperaturę, generując ciepło i obniżać ją, oddając ciepło do środowiska, dzięki prostemu mechanizmowi rozszerzania i kurczenia naczyń krwionośnych skóry. Rozszerzenie naczyń pozwala krwi na łatwiejszy dostęp do powierzchni skóry.

Zabieg ten powoduje obniżenie temperatury krwi w kontakcie ze środowiskiem, co w konsekwencji prowadzi do obniżenia temperatury ciała. Pocenie się to kolejny mechanizm obniżenia temperatury ciała, który uruchamia się, gdy poprzedni proces okazuje się niewystarczający. Temperatura ciał, aby utrzymać stałą wartość, powinna być zatem wyższa niż temperatura otoczenia. W celu podwyższenia temperatury, na skórze pojawia się powszechnie znana „gęsia skórka”. Jednocześnie skóra blednie, co świadczy o zwężeniu się naczyń krwionośnych. Mechanizmy te kierują krew do wnętrza organizmu, gdzie może ona utrzymać ciepło. Mogą także pojawiać się dreszcze, którym udaje się wytwarzać energię i podnieść temperaturę poprzez niewielkie skurcze mięśniowe.

Gorączka także podlega wpływom rytmów biologicznych (tzw. rytm około dobowy), w związku z czym najczęściej wzrasta po południu, osiągając maksimum ok. 12 w nocy lub trochę później.

Wzrost temperatury powoduje przyspieszenie reakcji chemicznych i metabolicznych ciała. Organizm zużywa większe ilości tlenu, aby przeciwstawić się chorobie.

Gorączka jest korzystna dla organizmu, jeżeli tylko nie przekracza dopuszczalnych norm, poniżej

35 stopni C i powyżej 41 stopni C. Jeśli limity te zostaną naruszone, może dojść do uszkodzenia komórek organizmu. Temperatura w zakresie 36 – 39 stopni C, jest uważana za niegroźną.

W przypadku osób starszych, kobiet w ciąży czy dzieci gorączkujących znacznie gwałtowniej, najlepiej zmniejszyć górną granicę o 1 stopień, aby uniknąć komplikacji.

Najbardziej wiarygodny pomiar uzyskujemy w odbycie, ponieważ odzwierciedla on temperaturę wewnątrz naszego ciała. Wprawdzie metoda jest nieprzyjemna, ale pewniejsza, ponieważ termometr nie zostaje wystawiony na działanie zewnętrzne środowiska. Aby dokonać pomiaru temperatury w odbycie, należy nasmarować termometr olejem lub wazeliną i wprowadzić go na głębokość 5-7 cm, kierując go w stronę pępka, i zostawić na ok. 5 min.

Jednak najczęściej dokonujemy pomiaru pod pachą. Ponieważ musi być nieruchomy, co jest trudne w przypadku nerwowych dzieci, które nie powinny ruszać się przez 3-5 min.

Pomiar temperatury ciała w ustach jest jedną z najprostszych metod, nie należy jej jednak stosować u dzieci, które mogą z łatwością przegryźć termometr. W dodatku temperatura w ustach może być nieco niższa od temperatury ciała, jeżeli człowiek oddychał przez dłuższy czas chłodnym powietrzem. W tym przypadku termometr należy trzymać w ustach prze 7 min.

Temperatura mierzona pod pachą jest niższa z 3 wymienionych pomiarów, dalej mamy pomiar w ustach – wyższy o ok. 0,5 stopnia i pomiar odbytniczy, kolejne 0,5 stopnia w górę. Różnica między między pomiarem pod pachą a pomiarem w odbycie wynosi 1 stopień.

Należy wziąć pod uwagę wspomniane różnice, ponieważ często stają się one powodem do niepokoju wielu rodziców, którzy mierzą temperaturę w pupie dziecka.

Czasami możemy nie być pewni, czy rzeczywiście mamy gorączkę, z uwagi na zmiany naturalnej temperatury ciała w ciągu dnia oraz w związku z różnymi okolicznościami fizjologicznymi (temperatura u kobiet wzrasta o 0,5 stopnia przed owulacją i spada natychmiast przed miesiączką)

Aby sprawdzić, czy dana osoba ma gorączkę, należy mierzyć temperaturę ciała o różnych porach dnia i weryfikować, czy wzrost temperatury trwa dłużej niż 24 godz.

Dlaczego medycyna naturalna ?

DLACZEGO TYLE PISAŁEM O MEDYCYNIE NATURALNEJ

Medycyna naturalna pojmuje człowieka jako całość. Ciało to tylko jeden ze składowych obok umysłu i ducha. Podział człowieka zawierający się w kartezjańsko - naukowej wizji medycyny konwencjonalnej w wielu przypadkach nie pozwala ogarnąć całości problemu zdrowia i zająć się nim komplementarnie, zarówno podczas ustalania diagnozy, jak i terapii. Z drugiej zaś strony, zaakceptowanie energetycznej koncepcji człowieka w pewnych przypadkach może prowadzić do uwypuklenia tylko tego aspektu i wpisanie medycyny naturalnej w poczet tzw. nauk okultystycznych, z którymi nie ma ona nic wspólnego. Fizyczność człowieka, mimo że pojmowana nieco inaczej niż w oficjalnej praktyce medycznej, nie wzbudza dyskusji metodologicznych, podobnie aspekt umysłowy, częściowo porównywalny z psychoterapią. Jednak włączenie elementu indywidualnej duchowości, która jest właściwa każdej jednostce i nie stanowi dziedzictwa metody naturalnej, wywołuje dyskusje. Jedna z podstawowych zasad medycyny naturalnej powinno być :

„Lepiej uczyć niż, leczyć”. Przyswojenie zdrowych nawyków życiowych jest niezbędne na każdym etapie leczenia i powinno być najważniejszym nawykiem wszystkich ludzi. Nie można zmotywować pacjenta, jeżeli nie zna on ani celu, ani metody leczenia. Wszystkie kuracje proponowane przez medycynę naturalną zależą od aktywnego udziału osoby chorej, co nie jest łatwym zadaniem, ponieważ wymaga to osobistego wysiłku, do czego pacjenci nie są przyzwyczajeni. Jak twierdz dr J.Bastyr, różnica między medycyną konwencjonalną a naturalną tkwi w założeniu, iż w medycynie naturalnej moc lecznicza nie zależy jedynie od lekarza czy leku, ale od samego pacjenta.

Taka sztuka leczenia jest odpowiedzią na potrzeby człowieka. Opiera się na prostej pomocy z użyciem naturalnych i nieskomplikowanych środków leczniczych, sprzyja aktywnej współpracy pacjenta, uczy go zasad leczenia, a przez to czyni współtwórcą planu kuracji.    

Najczęstsze terapie medycyny naturalnej

NAJCZĘSTSZE TERAPIE MEDYCYNY NATURALNEJ

Dietetyka i dieto terapia. (Dieto terapia to jedno z największych osiągnięć medycyny naturalnej).

Dietetyka występuje również w medycynie i żywieniu konwencjonalnym. Posiada wiele wspólnych cech z naturalnym sposobem odżywiania się, chociaż medycyna naturalna ( w prawdzie niesystematycznie) poleca dietę wegetariańską lub dietę lekko wegetariańską. Koncepcja dieto terapii, czyli leczenia chorób za pomocą odpowiednich diet, jest jednym z najnowszych osiągnięć medycyny naturalnej.

Istotność diety.

Większość najpopularniejszych schorzeń powstaje z powodu niezrównoważonego sposobu odżywiania się. Na przykład dieta zbyt bogata w węglowodany i proteiny, szczególnie pochodzenia zwierzęcego, a uboga w błonnik, może spowodować poważne zaburzenia, które mogą zakończyć się chorobą organizmu.

Terapia manualna.

Terapie manualne zostały szeroko rozpowszechnione w fizjoterapii – dziedzinie, która zajmuje się

prawie wyłącznie rehabilitacją pourazową, oddechową, pochirurgiczną itd. Terapie manualne

w ramach medycyny naturalnej obejmują szerszy zakres, włączając weń energetyczną koncepcję człowieka i związek, który tworzy się między terapeutom a pacjentem. Cel terapii manualnej nie jest fizjoterapeutyczny w tradycyjnym rozumieniu tego słowa. Chodzi o ogólne rozluźnienie i odprężenie, aby unormować zaburzone funkcje organizmu. Niektóre kuracje fizjoterapii naturalnej to drenaż limfatyczny (służy do usunięcia opuchlizny limfatycznej), chiromasaż (rozluźniający), terapia manualna P. Soucharda (przywracanie prawidłowej pozycji kręgosłupa), stretching lub rozciąganie (aby uniknąć ciągłych skurczów i wydłużyć segmenty mięśniowe, które powodują napięcia) osteopatia i chiropraktyka (łagodne manipulacje kośćmi i stawami w celu przywrócenia ich ruchomości), inna metoda refleksoterapia stóp (leczniczy uciskowy masaż stóp) i digitopunktura ( masaż twarzy).

Fitoterapia.

Bez wątpienia fitoterapia to najbardziej znana z kuracji medycyny naturalnej, która jest najbardziej zbliżona do alopatycznych form leczenia (stosowanych w medycynie konwencjonalnej). Fitoterapia

to metoda tak stara, jak historia medycyny, ale zarazem niezwykle nowoczesna, sądząc po ilości badań z nią związanych, które są obecnie realizowane. Herbatki, sproszkowane rośliny lecznicze, tynktury czy bardziej skomplikowane preparaty farmaceutyczne mogą służyć zarówno do użytku wewnętrznego, jak i zewnętrznego.