DZIAŁANIE TERAPEUTYCZNE W
MEDYCYNIE NATURALNEJ Cz 2.
Naukowcy proponują następujące typy
działań terapeutycznych :
Wykluczenie.
Dzięki tej terapii można uniknąć
np. trucizn, substancji toksycznych czy wywołujących alergie.
Polega ona na ograniczeniu spożycia
niektórych pokarmów lub wyeliminowanie z diety (post
terapeutyczny), można również zaplanować dietę eliminującą
stres (odpoczynek jest zalecanym w przypadku gorączki).
Substytucja.
W wielu programach żywieniowych
medycyny naturalnej dąży się do zastąpienia starej „tkanki”
nową, „zregenerowaną”. W tym celu przygotowuje się kurację
substytucyjną, która dostarcza witamin, oligo elementów i innych
substancji terapeutycznych.
Helioterapia (leczenie światłem
słonecznym) zastosowana jako sposób dostarczania ciepła i witaminy
D także jest uważana za kurację substytucyjną. To samo można
powiedzieć o niektórych typach fizjoterapii.
Ukierunkowanie.
W tym przypadku chodzi o ukierunkowanie
odpowiedzi organizmu w stronę interesującego nas pola działania
poprzez wymuszenie procesów oczyszczających. Jako przykład możemy
podać akcję zwrotną (użycie ciepła, zimna, masaży itp.), metody
stymulujące skórę (nacieranie, okłady itp.) czy kuracje bardziej
„tradycyjną” jak homeopatia, akupunktura lub rośliny lecznicze.
Stymulacja.
Gdy vis medicatrix naturae nie reaguje
w odpowiedni sposób (jak to się dzieje w przypadku osób
starszych), można pobudzić mechanizmy obronne za pomocą wody
(hydroterapia), kuracji klimatycznej (klimatoterapia), leczenie
ruchem (kinezyterapia), zastosowanie leków homeopatycznych lub
ziołowych itd.
Metody terapeutyczne.
Celem leczenia naturalnego jest:
Zapobieganie postępującej
degradacji tkanek.
Utrzymywanie lub odzyskanie
normalnego funkcjonowania organizmu.
Diagnostyka i leczenie przyczyn.
Pomoc pacjentowi w prowadzeniu
higienicznego trybu życia i odżywiania.
Powodowanie możliwie najmniejszych
efektów ubocznych tak w przypadku pacjenta, jak i jego otoczenia.
NAJCZĘSTSZE TERAPIE MEDYCYNY
NATURALNEJ
Istnieje bardzo
wiele terapii medycyny naturalnej, jednak niektóre z nich są
częściej stosowane niż inne z uwagi na ich skuteczność lub
większą dostępność. Oto najczęściej stosowane.
Helioterapia i klimatoterapia.
Wpływ klimatu i
mikroklimatu na zdrowie został przebadany prze hydrologię medyczną.
W wielu przypadkach klimaty wysokogórskie nie są odpowiednie dla
osób starszych – w szczególności, jeżeli cierpią na schorzenia
mięśnia sercowego lub układu oddechowego. Na większych
wysokościach spadek ciśnienia częściowego tlenu utrudnia proces
oddychania.
Jeżeli chodzi o
helioterapię, następujące obecnie stopniowe oddalenie się od
naszego środowiska naturalnego powoduje, że coraz rzadziej
potrafimy skorzystać z pozytywnych skutków działania światła
słonecznego, choćby dla wzmocnienia kości poprze syntezę witaminy
D z karotenoidów.
Helioterapia
polega na wykorzystaniu pozytywnego wpływu, jakie światło
słoneczne wywiera na organizm z zachowaniem wszelkich koniecznych
środków ostrożności, aby uniknąć szkodliwych konsekwencji
związanych z osłabieniem warstwy ozonowej. Najbardziej znana forma
leczenia słońcem i powietrzem to klimatoterapia rozwinięta przez
Arnolda Rikliego.
Hydroterapia, balneoterapia i okłady
terapeutyczne.
Woda to jeden z
podstawowych elementów terapeutycznych dzięki swoim właściwością
fizycznym i chemicznym, które sprawiają, iż jest doskonałym
środkiem używanym w leczeniu organizmu ciepłem lub zimnem. Służy
również do dostarczania innych preparatów medycznych.
Woda pobudza układ
krążenia, metabolizm, układ gruczołów, system nerwowy i układ
oddechowy.
Do tej kategorii
można zaliczyć kurację od balneoterapii po hydroterapię naturalną
(kąpiele, natryski, polewanie, przepłukiwanie), włączając użycie
błota, okładów (ciepłe kompresy) i kataplazmy.
Kinezyterapia, terapia oddechowa i
odpoczynek terapeutyczny.
Najprostsza
terapia ruchowa polega na odpowiedniej kontroli ruchu i ćwiczeń.
Nie chodzi jedynie o zastosowanie odpowiedniego programu gimnastyki,
ale także o reorganizację codziennej aktywności. Terapia oddechowa
będzie szczególnie zalecana w przypadku zaburzeń
sercowo-oddechowych, chociaż oddychanie przeponowe może mieć
również dobry wpływ na trawienie i wszelkie schorzenia organów
znajdujących się w jamie brzusznej. Oddychanie to także jedna z
technik relaksacyjnych. Odpoczynek terapeutyczny zakłada brak ruchu
kostno-stawowego (oczywiście względny), odpoczynek trawienny (post,
diety oczyszczające) oraz odpoczynek umysłowy (relaks). Trzeba mieć
na względzie, że odpoczynek jest nierozerwalną częścią procesu
leczniczego w przypadku licznych schorzeń i zburzeń.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz