Toksemia oraz Prawo Heringa

TOKSEMIA

Toksemia to jedna z podstawowych koncepcji medycyny naturalnej, wiele razy dyskutowana, która odnosi się do mniej lub bardziej utajonego nagromadzonego toksyn w organizmie każdego człowieka.

Skomplikowany cykl metabolizmu powoduje, iż ludzki organizm produkuje odpady, które należy jak najszybciej wydalić. Jeżeli wprowadzimy do ciała wiele produktów żywnościowych zawierających toksyny lub gdy czynności wydalnicze są niewystarczające, następuje stężenie toksyn. Dlatego nikt nie jest całkowicie wolny od substancji toksycznych, ponieważ stanowią one część naturalnego łańcucha metabolicznego organizmu. Gdy organizmowi nie udaje się wydalić wszystkich toksyn, musi je zgromadzić. Ten proces wymaga przekształcenia toksyn w bardziej złożone substancje, które trudniej usunąć.

Istnieją 2 główne rodzaje toksemii :

Toksemia endogenna.

Substancje toksyczne produkowane są przez wadliwy metabolizm organizmu. Osoby dotknięte toksemią endogenną produkują toksyny nawet jeżeli ich pożywienie jest prawidłowe, ponieważ ciało nie jest zdolne do prawidłowego przyswajania żywności. Poza odpowiednią dietą, osoby te wymagają porady lekarza medycyny naturalnej w celu normalizacji funkcji metabolicznych.

Toksemia egzogenna.

Toksyny zostały wchłonięte przez organizm z zewnątrz (żywność, leki, narkotyki itp.). Substancje nie zostały wydalone albo z powodu swej wyjątkowo złożonej budowy (jak w przypadku lekarstw, lub narkotyków), albo w wyniku ich nadmiernego spożycia ( w przypadku żywności), albo też z powodu wadliwego działania czynności wydalniczych.

Bardzo pomocne w ocenie stopnia energii życiowej oraz toksemii może być badanie tęczówki oka.

Toksemia endogenna przejawia się poprzez biały kolor, podczas gdy egzogenną można rozpoznać w postaci warstw pigmentu.

Toksemia jelitowa :

Główną przyczyną toksemii jelitowej są zaburzenia mikroflory jelitowe spowodowane obecnością szkodliwych bakterii. Najczęstsze przyczyny dolegliwości to niezbilansowana dieta i zaburzenia funkcji jelitowych.

Jelito grube jest odpowiedzialne za usuwanie resztek organicznych powstałych w wyniku procesu trawienia. Jeżeli proces ten nie odbywa się prawidłowo i kumulowane są substancje szkodliwe, organizm zostanie zatruty i pojawiają się objawy choroby.

PRAWO HERINGA

Znany homeopata sformułował prawo naturalnego leczenia, które od jego nazwiska nazwano prawem Heringa. Dostarcza ono podstawowych zasad prawidłowego procesu przywracania do zdrowia. „ W przebiegu leczenia naturalnego objawy chorobowe ustępują od góry do dołu, ze środka na zewnątrz, w odwrotnej kolejności do tej, w jakiej rozwijały się w czasie”.

Liczni twórcy medycyny naturalnej sprawdzili prawidłowość tych spostrzeżeń w codziennej praktyce klinicznej.

Prawo Heringa kładzie nacisk na odpowiednie ukierunkowanie rozwoju choroby, które musi się odbywać w konkretną stronę, aby unikną urazów. W górnej wewnętrznej części ciała znajdują się najważniejsze życiowo organy. Zrozumiałe jest więc, że organizm stara się je ratować za wszelką cenę, przenosząc chorobę w mniej niebezpieczne sfery i wydalając substancje szkodliwe, które tym samym są usuwane na zewnątrz.

Zgodnie z prawem Heringa, patologiczny rozwój życiowy danej osoby (jeżeli stosowane kuracje były skoncentrowane jedynie na usuwaniu objawów) jest wynikiem zdławionego wysiłku organizmu, który chciał pozbyć się życiowych odpadów. Organizm zawsze stara się pozbyć produktów ubocznych w sposób najmniej szkodliwy dla swej naturalnej budowy. Jeżeli dla zdławienia tego naturalnego wysiłku użyjemy antybiotyków lub kuracji skupiającej się jedynie na eliminacji objawów, spowodujemy powstanie w przyszłości nowej choroby. Gdy ciało odzyska wystarczającą ilość życiowej energii, spróbuje ponownie wydalić nagromadzone odpady w sposób, być może, bardziej niebezpieczny dla organizmu, ponieważ poprzedni proces okazał się bezskuteczny.

Podczas wielu kuracji naturalnych zaobserwowano pojawienie się chorób, które znacznie wcześniej uważano za wyleczone, w sposób odwrotny do czasu, kiedy zachorowanie nastąpiło pierwszy raz.

Na przykład jeżeli dana osoba w wieku 10 lat cierpiała na częste anginy, które zwalczano antybiotykami, w wieku 20 lat pojawiła się u niej łuszczyca leczona kortykosteroidami, a gdy ta sama osoba ukończyła 40 rok życia i ma już artretyzm, nie można leczyć jedynie artretyzmu. Lekarz najpierw musi wywołać i tym razem całkowicie pozbyć się łuszczycy, a następnie spowodować i wyleczyć naturalnymi metodami zapalenie migdałków. Dopiero wtedy zakończy się naturalny proces usuwania chorób z organizmu. Jednak w licznych przypadkach, np. chorób przewlekłych, prawo naturalnego leczenia Heringa nie pozwala dotrzeć do ostatnich z kolei konsekwencji.

W takich przypadkach leczenie oczyszczające, jak już zostało podkreślone, powinno być umiarkowane. Nie należy jednak zrezygnować z cofania się w ewolucji patologicznej, ponieważ bez całkowitego wyeliminowania wcześniejszych dolegliwości, każdy krok w przód może doprowadzić do pogorszenia się stanu chorobowego.

Następny temat Energia Życiowa