Zapalenie skóry i egzema cz.1

ZAPALENIE SKÓRY I EGZEMA CZ. 1

Zapalenie skóry to schorzenie charakteryzujące się podrażnieniem skóry, zaczerwienieniem, swędzeniem, często towarzyszy mu łuszczenie się skóry. W większości przypadków w grę wchodzi czynnik alergiczny, który powoduje łuszczenie się, zmianę koloru, łupież czy swędzenie w określonych miejscach na skórze. Zapalenie skóry może następować czasami z powodu kontaktu z metalami lub substancjami drażniącymi, dlatego pierwsza zasada leczenie polega na unikaniu tego typu substancji.

LECZENIE POPRZEZ DIETĘ

Jest również istotne w przypadku egzemy. Z reguły zaleca się żywność bogatą w witaminy A, E i C oraz kwasy tłuszczowe typu omega, jak olej z ogórecznika, lub wiesiołka. Spożywanie świeżych owoców i roślinnych olejów z pierwszego tłoczenia na zimno pozwala zwiększyć stężenie wspomnianych witamin w organizmie.

Poza tym należy unikać żywności, która może powodować reakcje alergiczne, jak owoce morza, truskawki, czekolada, orzeszki ziemne czy kukurydza, oraz całej gamy dodatków do potraw i żywności.

ZEWNĘTRZNE SPOSOBY LECZENIA OSTRYCH FORM EGZEMY

W przypadku ostrych form egzemy, którym towarzyszą poty, należy zastosować zasadę: wilgoć na wilgoć. Używanie w takiej sytuacji proszków, maści i smarowideł jest całkowicie błędne. Dlatego w opisanym przypadku należy zastosować wilgotne kompresy, dopóki podrażnienie skóry i poty całkowicie nie znikną. Dopiero wtedy można używać proszków i past, a na samym końcu maści.

Nie jest ważny typ egzemy czy zapalenia skóry, jeżeli towarzyszy im pocenie się i ostre podrażnienie – w pierwszej kolejności zastosować wilgotne kompresy. Zobaczymy wówczas, jak zaskakująco znikają najintensywniejsze objawy. Istotną kwestią jest jednak prawidłowe przygotowanie kompresów, które powinny być gąbczaste i nie hamować transpiracji. Monza zastosować tkaninę lnianą lub gazę, chociaż nada się również każdy chłodny materiał.

Kompresy należy zmieniać, gdy zaczną wysychać i ogrzewać się, na ogół co 10 – 15 minut lub 20 minut. Trzeba stosować je 3 razy dziennie – rano, po południu i wieczorem. Jedna sesja powinna trwać około 2 godzin.

Między 2 sesjami należy chronić miejsce objęte dolegliwością za pomocą innego wilgotnego kompresu zawiniętego porowatym materiałem.

Nie wolno przykrywać kompresu nieprzepuszczalnym materiałem. Ten należy umieścić poniżej dotkniętą dolegliwością strefy, np. pod chorą nogą, aby uniknąć kontaktu płynu impregnującego wierzchni materiał z odzieżą, łóżkiem itp.

Pacjentowi należy wyjaśnić nie tylko szczegółowo poszczególne kroki kuracji, ale także opisać charakter terapii, gdyż jej sukces zależy od prawidłowej aplikacji kompresów. Do przygotowania wilgotnych kompresów służą następujące rośliny lecznicze.

KORA DĘBU.

Zawiera dużą ilość taniny, która ma działanie terapeutyczne. Jest to substancja ściągająca naczynia krwionośne. Poza taniną, niezwykle dobrze tolerowaną przez skórę, kora dębu zawiera niewiele innych substancji.

Jest to najlepszy i ulubiony przez lekarzy środek leczniczy działający na opisane schorzenia, ponieważ nie podrażnia skóry. Można go używać nie tylko w przypadku mniej lub bardziej poważnych form egzemy, działa bowiem leczniczo na zapalenie oczu, hemoroidy i podobne dolegliwości. Przygotowanie impregnatu jest proste:

Wystarczy gotować 15 min. 1 – 2 łyżki pokruszonej kory dębu w 0,5 l wody, a następnie przecedzić lub zlać powstały odwar. Po ostygnięciu jest on gotowy do zastosowania, jedynie bardziej skoncentrowane płyny wymagają rozcieńczenia. Odwar można przechowywać, nie trzeba przygotowywać go za każdym razem od nowa. Rano można sporządzić odpowiednią ilość na cały dzień. Kuracja trwa zazwyczaj tylko kilka dni. W przypadku ponownego pogorszenia się stanu i pojawienia się ropy, należy natychmiast powrócić do stosowania kompresów. Jednym z najodpowiedniejszych przypadków zastosowania kuracji jest egzema kończyn dolnych z owrzodzeniem. Stosowanie kompresów pozwoli oczyścić dotknięte schorzeniem miejsce, co ułatwi zastosowanie maści. Kuracja jest równie często wykorzystywana w przypadku egzemy przedramienia.

ŚLAZ DZIKI

W kuracjach używa się kwiatów i liści ślazu, rośliny bogatej w śluz. Odwar przygotowujemy w taki sam sposób, jak w przypadku kory dębu. Jednak stosowanie kompresów ze ślazu daje szybsze rezultaty niż odwar z kory dębu.

INNE ROŚLINY LECZNICZE

W leczeniu zapalenia skóry przydatne są również inne rośliny, jak chociażby ślaz zaniedbany. Do przygotowania kompresów równie dobry okazuje się napar z rumianku rzymskiego, który ma właściwości przeciwzapalne. Czasami może on powodować drobne podrażnienia, jak w przypadku kompresów na oczy, nie jest równie skuteczny jak kora dębu. Napar rumiankowy to znacznie bardziej efektywny środek w leczeniu trudnych do usunięcia owrzodzeń i ran, niż w przypadku ostrych zapaleń skóry.

Gdy znikną poty, kolejnym elementem kuracji jest smarowanie. Maść z tlenkiem cynku, z możliwym dodatkiem 1% wyciągu z rumianku, to wciąż najlepsze lekarstwo w opisanym przypadku. Zaleca się dodanie 2-5 % oleju z dziurawca, szczególnie w przypadku uporczywych i odpornych na leczenie ran.

SMOŁY ROŚLINNE

Gdy egzema wejdzie w przewlekłą fazę i stanie się sucha, najlepiej zastosować leczenie zewnętrzne różnego typu smołami roślinnymi. Istnieje cała gama smół, zwanych także dziegciem, oto najważniejsze z nich:

DZIEGIEĆ BRZOZOWY

Zwany jest również oleum rusci. To smoła roślinna o charakterystycznym jasnozielonym kolorze i specyficznym zapachu, zawiera mieszankę gwajakolu, kreozotu, krezolu oraz niewielkiej ilości fenolu. Działa łagodnie i jest idealnym środkiem leczniczym w przypadku przewlekłej egzemy.

DZIEGIEĆ BUKOWY LUB PIX FAGI

Zwany też olejem bukowym i sprzędzony, jak nazwa wskazuje, z buku. Jest gęsta masa o konsystencji syropu koloru ciemnobrunatnego, ale nie intensywnie czarnego, jak smoła sosnowa.

Z destylacji dziegciu bukowego otrzymujemy kreozot.

DZIEGIEĆ JAŁOWCOWY

Ciemna masa o konsystencji podobnej do smoły bukowej. Posiada ograniczona zawartość fenolu.

Dziegieć jałowcowy działa łagodnie dezynfekując. Jest doskonale tolerowany przez skórę, dlatego poleca go wielu dermatologów.

SMOŁA SOSNOWA, DZIEGIEĆ SOSNOWY

Uzyskiwany jest z suchej destylacji drewna z gatunku Pinus, najczęściej z sosny zwyczajnej. To czarny płyn o intensywnym zapachu, bardzo trudny do rozpuszczenia w wodzie, ale nie w alkoholu czy kwasie. Głównymi składnikami smoły sosnowej są fenole, dlatego działa ona antyseptycznie i kreatoplastycznie. Ten rodzaj smoły najbardziej podrażnia skórę, a pozostałe dziegcie są znacznie lepiej tolerowane i częściej zalecane.

Wszystkie przedstawione smoły roślinne używane są w małych stężeniach od 0,2 - 0,5 do 1 %, w przypadku smarowania na sucho lub kremach z cynkiem. Jeżeli skóra dobrze znosi kontakt z daną smołą, można podnieść stężenie do 5- 10% lub więcej, kończąc na smarowaniu czystą smołą roślinną. Jej użycie wymaga dokładności w dozowaniu, ale jest najskuteczniejsza forma leczenia przewlekłej postaci egzemy. Jeżeli użycie wymaga dokładności w dozowaniu, należy niezwykle uważnie obserwować reakcje organizmu, gdyż może dojść do uszkodzenia nerek. Fenyloalanina jest obecna w moczu i ciemnieje w kontakcie z powietrzem. W przypadku długotrwałej kuracji związanych z zewnętrznym stosowaniem leków na skórę, nie wolno zapominać o częstej analizie moczu.

RECEPTURY NA PRZEWLEKŁĄ EGZEMĘ

Składniki:

Liść senesu 40%

Po 20% owoców kminku zwyczajnego, kwiatów rumianku pospolitego i łodyg psianki słodkogórz.

Przygotowanie i dawkowanie:

Do szklanki gotującej wody wsypujemy 2 łyżeczki mieszanki i pozostawiamy na 20 min.

Należy pić szklankę rano, a drugą na noc.

Składniki:

Równe części psianki słodkogórz, pokrzywa, korzeń mniszka lekarskiego, liść senesu i kopru włoskiego – stężenie 100%.

Przygotowanie i dawkowanie:

Do szklanki gotującej wody wsypujemy 1-2 łyżeczki mieszanki, pozostawiamy na 10min.

Należy pić szklankę rano, a kolejną na noc przez 4 tygodnie.